Je kent dat wel, op het begin van je concert is iedereen ontzettend gespannen. En dat krijg je dan ook terug: “Pas na het einde bij de toegift kwamen jullie echt los!”
En zulke spanning (“als het maar goed gaat!!”) is niet zomaar weg te krijgen. Lees de rest van het bericht »

Het valt nogal niet mee: goed beginnen en goed eindigen.

Tijdens de repetitie: de koorleden blijven maar kletsen. Dus de dirigent denkt: ‘weet je wat, ik begin gewoon vast met het intro op de piano, en als ze moeten inzetten houdt het geklets vanzelf op’. Een snelle oplossing, en het werkt.
Evenzo met het einde. Meestal begint de evaluatie al vóórdat de laatste noot definitief heeft uitgeklonken. “Hoe zat dat nou bij die modulatie?” en “Zijn we nou gezakt?!” Lees de rest van het bericht »

Laatst was ik bij een dubbelconcert van Tous les Oiseaux d’Europe en Leeuwenhart.  Het begon meteen goed. Fier en vlot kwam het eerste koor op, midden door de zaal, en stapte met flukse stap het podium op. Bij de derde ging het mis, zij struikelde en ging plat op haar gezicht. Lees de rest van het bericht »

Op 15 april organiseren Marijke de Wit en ik in samenwerking met Balk en Kunstbalie de Inspiratiedag Koorregie. 3 regisseurs die hun sporen met koorregie hebben verdiend gaan aan het werk met 3 verschillende koren. Lees de rest van het bericht »

Fascinerend!
Ik gaf een workshop bij 4everyoung en zij zongen Fields of Gold.
De ene helft van het koor mocht kijken, terwijl de andere helft zong. Om te laten zien wat het effect van verschillende houdingen kan zijn liet ik de zangers met hun lijf en gezicht in schuine richting draaien. Op een bepaald moment in de muziek moesten ze hun hoofd richting publiek draaien en even later weer terug, in dezelfde schuine richting als hun lijf. Lees de rest van het bericht »

“Ik vind het essentieel dat het koor als groep én elke afzonderlijke zanger in die groep weet wat hij zingt en waarom hij dat zingt. Dan pas kan het koor zijn gevoel op het publiek overbrengen. Wat en waarom is voor mij belangrijker dan hoe”

(Jens Johansen, muzikaal leider Vocal Line in Zing magazine nr 41)

Maar als er géén dirigent in het spel is, bijvoorbeeld bij kleine vocal groups het geval, dan is het pas echt lastig: waar moet je naar kijken?!
Het is nu eenmaal best lastig om met z’n vijven een vijfstemmig arrangement te zingen, dus alle aandacht gaat gemakkelijk naar binnen: naar de eigen stem en het inpassen van die stem bij de andere stemmen. De blik blijft dan wat overbodig rondzwerven, gaat alle kanten op, zonder daadwerkelijk iets te zien. Lees de rest van het bericht »

Meestal begin ik een workshop met de vraag: waar willen jullie aan werken?
Best vaak wordt er dan gezegd: we willen beter contact maken met het publiek, zodat dat wat we zingen meer de zaal inkomt.

En dan kom ik er tijdens de workshop achter dat het hele koor de hele tijd de ogen strak op de dirigent gericht houdt. Tja, dan wordt het ook wel lastig! Lees de rest van het bericht »

Het kan zijn dat ik de enige ben, maar ik heb bij koren altijd moeite met de termen ‘links’ en ‘rechts’. Lang geleden heb ik bij een koor al een sinterklaassurprise gehad, waarbij ik mensen een route moest laten afleggen waarbij links niet links was, maar ‘links voor het koor’ of ‘links voor het publiek’. Enfin, het eindigde in een grote botsing, maar niemand raakte gewond. Lees de rest van het bericht »

Er is een prachtig initiatief genomen naar aanleiding van de vreselijke gebeurtenissen op Utøya. Componist Tom Dicke heeft een Kyrie Eleison geschreven voor de slachtoffers in Oslo, wat wordt uitgevoerd en opgenomen in de St Jan in Den Bosch.
Fanny, die mij er via Facebook op attendeerde, citeerde een overlevende van de schietpartij: “als één man zoveel haat kan creëren, hoeveel liefde kunnen wij met ons allen dan creëren.” Naast hoe indrukwekkend dit is om te zeggen wanneer je net zoveel haat hebt overleefd, trof me ook de combinatie met het zangproject. Lees de rest van het bericht »