“Ik werk met mijn musici ook altijd aan wat ik ‘het motto’ noem. Je hebt als zanger de neiging om alleen te kijken naar wat de tekst zegt. Maar eigenlijk is de muziek net zo belangrijk. Een dirigent kan tegen zijn orkest zeggen: “Deze melodie speel je alsof er een heel klein beetje rook uit de schoorsteen komt”. Een andere dirigent zegt misschien: “Speel alsof er een lieveheersbeestje over een grassprietje trippelt”. Zo’n orkest maakt daar een mentale notitie van, en door dat beeld verandert de spierspanning van de musici heel licht. Die nuance, die timing, dat kun je niet vastleggen in bladmuziek.”

(Mathilde Santing, in Zing magazine nr 45)