Je kent dat wel, op het begin van je concert is iedereen ontzettend gespannen. En dat krijg je dan ook terug: “Pas na het einde bij de toegift kwamen jullie echt los!”
En zulke spanning (“als het maar goed gaat!!”) is niet zomaar weg te krijgen.
Wat je wel kunt doen, is doen alsof je niet gespannen bent. Spanning uit zich vaak doordat spieren zich spannen. Zo lopen de koorleden vaak ‘met een gespannen bekkie’ over het toneel als ze van opstelling naar opstelling wisselen, of als ze tijdens een instrumentale breek even niet hoeven zingen.
Een ‘gespannen bekkie’ is vaak simpelweg een mond met gesloten lippen, en soms de kaken iets teveel op elkaar. Door bewust je mond iets te openen, zie je er opeens een stuk meer ontspannen uit.
Echt waar, probeer het maar eens. Ga in twee rijen tegenover elkaar staan, of in een cirkel, en doe eerst allemaal bewust je mond dicht, lippen op elkaar, en kijk hoe de overkant eruit ziet. En doe daarna allemaal je mond een klein beetje open, je lippen los van elkaar. Et voilá.
En t mooie is: volgens mij ontspan je er ook echt iets van. Je kan vrijer ademen, je gaat iets losser bewegen. Alsof het je allemaal nét iets gemakkelijker afgaat!