Laatst was ik bij een dubbelconcert van Tous les Oiseaux d’Europe en Leeuwenhart.  Het begon meteen goed. Fier en vlot kwam het eerste koor op, midden door de zaal, en stapte met flukse stap het podium op. Bij de derde ging het mis, zij struikelde en ging plat op haar gezicht. Gelukkig lachte ze toen ze overeind geholpen werd, applaudisseerde het publiek in support, en stelden alle koorleden zich op terwijl de band het intro bleef spelen.

Later viel een meisje, van het andere koor, bijna van een krukje toen ze de microfoon van een collega-zanger wou overnemen. En weer een ander was ziek, probeerde verwoed haar hoest in te houden, en nam tijdens de laatste nummers een bekertje thermoskannenthee mee het podium op.

Dat is natuurlijk allemaal niet zoals het hoort, maar ik heb er geen moment last van gehad. Het maakte ze sympathiek en menselijk, en maakte alleen maar dat ik méér van ze ging houden.

En het belangrijkste bleef overeind: mooie muziek met veel intentie en flair gezongen.

Vandaag moest ik daar aan denken, toen ik tijdens een workshop vroeg: wat is volgens jullie het verschil tussen een concert en een repetitie? En iemand antwoordde: “op een concert mag er eigenlijk bijna niks fout gaan, en tijdens de repetitie mag je smokkelen.”

Maar niets is minder waar. Het is precies andersom! Tijdens de repetitie werk je aan alles wat beter moet en nog niet goed gaat. Maar tijdens een optreden gaat het erom dat je het publiek iets laat beleven. Als het goed is heeft de voorbereiding haar werk gedaan en kun je tijdens het optreden genieten, en de mensen laten genieten. Foutjes hier en daar geven dit enkel extra charme. Het is eerder de angst om fouten te maken die in de weg zit.

Mensen houden niet van perfect, mensen houden van echte mensen op het podium, en echte mensen maken fouten. Maak ze dus met graagte, en geniet ervan!