Fascinerend!
Ik gaf een workshop bij 4everyoung en zij zongen Fields of Gold.
De ene helft van het koor mocht kijken, terwijl de andere helft zong. Om te laten zien wat het effect van verschillende houdingen kan zijn liet ik de zangers met hun lijf en gezicht in schuine richting draaien. Op een bepaald moment in de muziek moesten ze hun hoofd richting publiek draaien en even later weer terug, in dezelfde schuine richting als hun lijf.

Het effect was enorm. Ineens was de groep een eenheid.
Eén van de kijkers zei: “het lijkt nu net alsof ze ineens heel goed weten wat ze zingen.” En een van de zangers zei daarop: “maar ik heb ook het gevoel dat ik beter weet wat ik zing!”
Terwijl we geen seconde hebben gepraat over de betekenis van het nummer.

Enkel en alleen het feit dat je iets anders doet dan staan en zingen, en dat je allemaal datzelfde doet (schuin staan en op een gegeven moment naar het publiek kijken), leidt ertoe dat je ineens meer bent dan ‘iemand die een liedje zingt’. Je bent een performer, je geeft een performance.
Je geeft vorm aan je nummer, en daardoor geef je een interpretatie aan dat nummer. Alleen al daardoor voelt het zowel voor de zanger als voor het publiek intenser en betekenisvoller.
Alleen al een simpele draai kan je koor meer focus en concentratie geven.
Fascinerend toch?