Een leuk stuk van Tijs Krammer over de rol van de dirigent tijdens concerten in de lichte muziek.
Kom van die bok af!

Hoe kun je jezelf voorbereiden op een optreden in lastige omstandigheden? Dat was de vraag die Culturalis mij stelde als onderwerp voor een workshop. Een aantal koren waren gevraagd om op te treden tijdens het Haags Uit Festival in de Centrale Bibliotheek in Den Haag.
De omstandigheden: een grote open ruimte, een klein podium, geluidsoverlast en rondwandelend publiek met mogelijkerwijs geen of weinig aandacht voor het koor. Ja, hoe bereid je je daarop voor? Hoe kun je zorgen dat je in zo’n situatie overeind blijft? Lees de rest van dit bericht »

“Ik zeg altijd: je moet zangers geen presentatie leren, je moet ze ‘presence’ leren. Aanwezig zijn, zoals boeddhisten spreken over het ‘hier en nu’. In je lichaam zitten. Muziek maken is ook niet aandacht krijgen, muziek is aandacht geven.”

(Mathilde Santing in Zing magazine nr 45)

De koorkleding. Een heikel punt bij koren.
Klassiek zwart, zwart met een kleurtje, wit met een kleurtje, of nemen we een kleurenpallet? En wat doen we met de mannen?

Ik ben altijd erg blij als ik de kleding mag wegdelegeren aan een kledingcommissie. En zo’n commissie heeft flink wat te doorstaan. Lees de rest van dit bericht »

Er doet een soort misverstand de ronde dat de beste zanghouding met je armen langs je lijf is. Natuurlijk is dit de meest neutrale houding, en vele malen beter dan met je handen op je rug. Maar zeker wanneer je met passie wil zingen, een lekkere swingerd aan t zingen bent, of een verhaal over wil brengen, is t zo vreselijk onhandig! Lees de rest van dit bericht »

Je kent dat wel, op het begin van je concert is iedereen ontzettend gespannen. En dat krijg je dan ook terug: “Pas na het einde bij de toegift kwamen jullie echt los!”
En zulke spanning (“als het maar goed gaat!!”) is niet zomaar weg te krijgen. Lees de rest van dit bericht »

Het valt nogal niet mee: goed beginnen en goed eindigen.

Tijdens de repetitie: de koorleden blijven maar kletsen. Dus de dirigent denkt: ‘weet je wat, ik begin gewoon vast met het intro op de piano, en als ze moeten inzetten houdt het geklets vanzelf op’. Een snelle oplossing, en het werkt.
Evenzo met het einde. Meestal begint de evaluatie al vóórdat de laatste noot definitief heeft uitgeklonken. “Hoe zat dat nou bij die modulatie?” en “Zijn we nou gezakt?!” Lees de rest van dit bericht »

Laatst was ik bij een dubbelconcert van Tous les Oiseaux d’Europe en Leeuwenhart.  Het begon meteen goed. Fier en vlot kwam het eerste koor op, midden door de zaal, en stapte met flukse stap het podium op. Bij de derde ging het mis, zij struikelde en ging plat op haar gezicht. Lees de rest van dit bericht »

Fascinerend!
Ik gaf een workshop bij 4everyoung en zij zongen Fields of Gold.
De ene helft van het koor mocht kijken, terwijl de andere helft zong. Om te laten zien wat het effect van verschillende houdingen kan zijn liet ik de zangers met hun lijf en gezicht in schuine richting draaien. Op een bepaald moment in de muziek moesten ze hun hoofd richting publiek draaien en even later weer terug, in dezelfde schuine richting als hun lijf. Lees de rest van dit bericht »

Maar als er géén dirigent in het spel is, bijvoorbeeld bij kleine vocal groups het geval, dan is het pas echt lastig: waar moet je naar kijken?!
Het is nu eenmaal best lastig om met z’n vijven een vijfstemmig arrangement te zingen, dus alle aandacht gaat gemakkelijk naar binnen: naar de eigen stem en het inpassen van die stem bij de andere stemmen. De blik blijft dan wat overbodig rondzwerven, gaat alle kanten op, zonder daadwerkelijk iets te zien. Lees de rest van dit bericht »